خاطرات یک پروانه ی گم شده

با هر نوشته، پیرتر می‌شویم

خاطرات یک پروانه ی گم شده

با هر نوشته، پیرتر می‌شویم

ف مثل فرفره...

 

 

دلم عاشقانه ای می خواد با طعم ِ... با طعم ِ همه ی این روزهایی که ننوشتم... دلم عاشقانه ای می خواد که توش نترسم...که شجاع ترین نیلوفر ِدنیا باشم...این مدت نبودم...اما فقط همه ی این دل ِ تنگ و این همه عاشقانه های نوشته نشده و این همه بغض ِ فروخورده رو می تونم تو یه جمله بگم:  " خدایا شکرت..."  همین!  

 

 

 

 

سلام...خیلی آروم سلام...