ن

چند وقته که دوست داشتم یه پست ِبلند بنویسم...دلم برای زیاد نوشتن با کیبورد تنگ شده بود...

این تابستون با بقیه ی سالهای عمرم یه تفاوت اساسی داره...خیلی زیاد...کلی تفاوت و کلی کار دارم امسال!

تو این سال ِ گذشته بالاخره تونستم مدرک مربیگری اسکیتم رو بگیرم...چون هیجده سالم تموم شده بود...و حالا کلی شاگرد دارم...تا حالا این قدر با بچه ها نبودم...نمی دونستم این قدر موجودات ِ شیرینی هستن...بعضی هاشون لجباز...بعضی هاشون مهربون...بعضی ها با استعداد...بعضی ها آروم و ساکت و بعضی ها شلوغ...

الان یه دو جلسه ای هست که تو یه مهدکودک بهشون اسکیت یاد می دم...

دوست دارم از همشون بنویسم؛از اینکه چه جورین،تا همیشه همشون رو یادم بمونه...

از کتایون شروع می کنم؛مهربونه،بازیگوش،بااستعداد،و شیرین....اولین جلسه ازم پرسید :خانوم اسم شما چیه؟گفتم:نیلوفر! گفت من بهتون می گم نیلوفر جون:)

دومی شهاب ؛ یه پسر کوچوی شهرستانی؛فکر کنم 4 یا 5 سالشه...خیلی بامزه...لهجه اش خیلی خنده داره، و می ترسه! ولی به روی خودش نمیاره...گاهی هم دخترا رو اذیت می کنه! از این که کفش اسکیت هاش صورتیه خجالت می کشه...و وقتی کلاه اسکیتش رو میذاره گوشاش درد می گیره! دفعه های اول خیلی زمین می خورد ، اما به طرز باورنکردنی یاد گرفته که با اسکیت هاش راه بره!

سوم آرمین؛ خیلی بازیگوش، خیلی شیطون،کمی خنده دار! خیلی لجباز! و همش می خواد خودش رو نشون بده! گاهی با بچه های دیگه دعواش میشه...با اینکه زیاد خوب اسکیت بلد نیس اما همه ی سعیش رو میکنه...درعین حال خیلی مهربونه...فکر می کنم دفعه ی قبل زیاد دعواش کردم!:|

چهارمی سهیل؛ فکر می کنم از همه کوچیکتر باشه،شاید 3 سالشه؛ ولی نمی ترسه از افتادن...هی فرت فرت می خوره زمین ولی باز زود بلند میشه! مهربونه و بیش از حد بامزه! اون قدر که آدم دوست داره بوسش کنه! خیلی آرومه...و خیلی سبک!! خیلی اسکیت دوس داره و این قدر محکم پاهاش رو می کوبه زمین که سگک کفشهاش هی باز میشه!!:) عاشقشم!

پنجمی رومینا؛ یه دختر ِ حساس و ترسو! که دفعه ی قبل هی می ترسید بیفته! کلی دستش رو گرفتم تا تونست قبول کنه که ترس نداره! مهربونه خیلی زیاد! و آرمین خیلی اذیتش می کنه!

ولی از افتادن خیلی می ترسه! باید باهاش مهربون باشم!

امیدوارم جوری باشم که دوسم داشته باشن:)

ششمی مریم؛ مریم خودخواه و مغروره، ولی مثه همه ی بچه ها اگه باهاش مهربون باشی بهت گوش میده...خوب تونسته یاد بگیره...یه کمکی هم خنده داره!و تحت تاثیر رفتارای کتایونه!:)

هفتمی فاطمه؛ یه دختر ِ مامانی! دفعه ی قبل نذاشت مامانش از کلاس بره بیرون...بعدش هم که مامانش می خواست بره زار زار گریه کرد...که مجبور شدم ببرمش پیش مامانش تا آروم شه!

اسکیت هاش سه چرخه اس...ولی خییلی بده که وابسته یه مامانشه!

هشتمی سامان؛ پسر خوش قیافه ایه...ولی خیلی می ترسه...اما مثه همه ی پسرای دیگه به روی خودش نمیاره...می خواد بگه شجاعه...وقتی داره تمرین می کنه خیلی براش سخته که حواسش رو جمع کنه...همش داره حرف می زنه...ولی با مزه و دوست داشتنیه.

این فعلا هشت تا از بچه هام:دی

همشون رو خیلی دوست دارم...نمی دونم شاید اونا منو به این اندازه دوست نداشته باشن...

بعدا یه عکس ازشون می گیرم میذارم تو بلاگم:)

این نوشته احتمالا پی نوشت خواهد داشت!