خاطرات یک پروانه ی گم شده
با هر نوشته، پیرتر میشویمخاطرات یک پروانه ی گم شده
با هر نوشته، پیرتر میشویمپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1394 1
- دی 1390 1
- تیر 1390 1
- خرداد 1390 1
- اردیبهشت 1390 1
- فروردین 1390 2
- اسفند 1389 6
- بهمن 1389 6
- دی 1389 2
- آذر 1389 3
- آبان 1389 2
- مهر 1389 4
- شهریور 1389 3
- مرداد 1389 8
- تیر 1389 10
آمار : 51268 بازدید
Powered by Blogsky
ر مثل رویا...
پنجره را ببند
دیدی به عطسه افتادم،صبر آمد
حالا باید همه ی این روزها را تاب بیاورم...*
پ.ن:
روز ِ تنهایی بود...
* :(شعر از بازخوانی ِ یک وبلاگ)
نیلوفر
پنج‌شنبه 21 مرداد 1389 ساعت 12:46 ق.ظ
سلام...باز هم زیبا بود...ممنون
ارادتمندم دوست من:)
سلام
بابا دمت گرم خیلی با وبلاگت حال کردم از پست اول خوندم
فوق العاده بود
موفق باشی
مرسی دوست هم اسم من:)
سلام
شدیدا داری سمت مینیمال می ری. سمت کوتاهی. سمت کوتاهی و پر حرفی. کوتاهی همیشه کم حرف و کم جمله نیست. می شه پر حرفی هم کرد(پر حرفی مثبت)
موفق باشی
راستی من هنوز متوجه عنوان وبلاگت نشدم.
:)مرسی علیرضا جان...
خیلی داستانش طولانیه...خیلی زیاد...
روزهاست که دارم تاب می آورم،بگو چقدر مانده؟!
شاید هیچ وقت تموم نشه...
نگو اینو!!!!! بهش فکرم نکن!
باشه رفیق...