ی مثل ِ یه عشق دو حرفی !

دوستت دارم را ساده نگیر

نقش تنهایی ما

حک شده روی برهوت

تو بمان

تا دل کوه آب شود

آتش اَفشان به سراغ من بیچاره نیا

من همین چند قدم مانده به غم را دارم

دل من را نشِکَن

حس بُکُن حادثه را که اگر جمع شود

بغض هر ساله ی من...

دوستت دارم را ساده نگیر

 که مبادا برود

از خاطر

همه ی سهم دلم

از دل تو

لحظه را بازی کن

و ببَر

جام ترک خورده ی غم های مرا

که مدارا کردم

نفس سبز کشیدم

تا تو بیدار شوی

به دلت یاد بده

گل لبخند بکارد بر لب

و ازین فاصله ها رنج نَبَر

که دلم تنگ نمی شد

اگر این جا بودی

دوستت دارم را ساده نگیر

پ.ن:

دوستت می دارم

تا ابدهای ابد...