ر مثل راه...

کم می نویسم این روزها ... چون فکر می کنم چیزهایی را که می خواهم فراموش کنم نباید بنویسم... فکر می کنم اتفاقی،حادثه ای را اگر بنویسی ماندگار می شود.

این روزها هم اتفاقاتی می افتد...خوب و بد...خوب هایش را نمی توانم بنویسم...چون بلد نیستم...و بد هایش را نمی نویسم چون می خواهم فراموش کنم...می خواهم فقط خوب ها را نگه دارم...

و این میان من می مانم و سکوت...سکوت های سکسکه ساز به قول شاعر...

من می مانم و نیلوفری که شاعر است ...اما شعری برای گفتن ندارد....نیلوفری که هنوز خیلی کودک است...هنوز خیلی حساس است...هنوز حرف هایی می زند که نمی داند به چه معنیست...نیلوفری که حتی ...

من می مانم و نیلوفری که در تنهایی خودش غوطه ور است...که دلش به خیلی چیزهای کوچک خوش است...به جورابهایش،لاک هایش،عروسک هایش و خیلی چیزهایی که دنیای کوچکش را پر می کنند...

کم می نویسم این روزها،چون ... فراموش کرده ام کلاس چندمم ... فراموش کرده ام الفبا بلدم...

از ت به تنهایی می رسم و از ب به بوسه...

فراموش کرده ام حرف های خوبی هم هست...

خواب هایم آشفته اند...

الفبا پر از حروف ِ رنگیست...

حرف هایی که برای من مفهوم های مختلفی دارند...

از الف به آفتاب می رسم...برایم طلاییست.

از ت به تنهایی...خاکستری...

از ب به بوسه می رسم...آبیست...

از ص به صدای تو...تنها رنگسیت که نمی شناسمش...

نیلوفر.بهمن 89